هوش مصنوعی: عبدالله بن شرف‌الدین عمر شفروهی، یک شخصیت علمی و عرفانی برجسته است که در منطقه شفروه واقع در اصفهان زندگی می‌کرده است. او به تحصیل علوم مختلف، شامل دانش‌های عقلی و نقلی، پرداخته و در زمینه‌های اصول و فروع تحقیق و کاوش کرده است. محمد عوفی نیز در کتاب خود به ستایش او پرداخته است. او از بهترین افراد زمان خود بوده و در زمینه عرفان و معارف الهی صاحب نظر و سالک بوده است. همچنین، او در مسیر حقیقت و طریقت دارای مقام والایی بوده و گاهی به سرودن شعر نیز می‌پرداخته است. چند رباعی از او به عنوان یادگاری از اندیشه‌هایش ارائه می‌شود.

هوش مصنوعی: ای ذات پاک و محترم تو از هر گونه سوال و تردید فاصله داری، روشنایی می‌دهی و قدمت باعث درخشش هر دو جهان است.

هوش مصنوعی: تا کی ای عزیز، ما شب و روز به تو نگاه کنیم اما خودت را نبینیم؟

هوش مصنوعی: هر یوسف که در چاه به سر می‌برد، در واقع در موقعیتی سخت و ناامید کننده قرار دارد. و هر گرگ که بی‌خود و گیج است، در واقع در تلاش است تا به جایی برسد یا درب ورودی را پیدا کند. این بیان، به نوعی نشان‌دهنده وضعیتی است که افراد مختلف ممکن است در آن گرفتار باشند، چه در سختی و چه در سردرگمی.

هوش مصنوعی: کسی که تمام افراد را مشاهده کرده و یکی از آنها را گمراه می‌بیند، در حقیقت به اشتباه افتاده است. اما کسی که فقط به یک نفر توجه کرده و او را دیده، می‌تواند به درک عمیق‌تری دست یابد و از حقیقت آگاه‌تر باشد.

هوش مصنوعی: تن کافر و روح مؤمن، از دو جهان به دنیا آمده‌اند. جسم به سوی دنیای مادی میل دارد، در حالی که روح به سوی دنیای معنوی جذب می‌شود.

هوش مصنوعی: چه زمانی و چه کسی است که از یار کمک بگیرد، تا انسانی که به کفر رسیده، به ایمان و توحید دست یابد؟

هوش مصنوعی: خاکی که در درگاه توست برای من مانند سرمه‌ای است که در دیده می‌زنم، سپس به چشمم پرده‌ای از آسمان نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: من با تو هستم و نه به خاطر اینکه در وجود تو نگاه کنم، بلکه تو با من هستی و نه به خاطر اینکه من در وجود تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: ای دل، از جوّ پرخاش و بهت زندگی آزاد شو، عاشق شو و از قید و بند تفکر محدود رها گرد.

هوش مصنوعی: وقتی به تو می‌گویند از خوبی‌ها و بدی‌ها فاصله بگیر، نباید از خودت دور شوی و سعی کن از درون خود عبور کنی.