بخش ۹۲ - صفایی اصفهانی
به صفات حمیده متصف بوده. مدتی سرداری نموده شجاعت داشته. آخر ترک منصب گفته، تصوف پذیرفته. سالها سر و پا برهنه سیاحت میکرد تا فوت شد. تیمّناً یک رباعی از او نوشته شد:
غمگین دلِ خود به دهر شاد از که کنیم
چون دلبر خود خودیم یاد از که کنیم
مردم ز فلک داد ز بیداد کنند
ما خود فلک خودیم داد از که کنیم
بخش ۹۱ - صفی الدین یزدی علیه الرّحمة: شیخی است عارف و فاضلی است واقف. قدوهٔ اهل کمال و زبدهٔ ارباب وجد وحال. با طغانشه بن مؤید معاصر بوده و سلطان مذکور آن جناب را تعظیم و تکریم بلیغ میفرمود و اما شیخ از بیم قال و قیل جهلای علما طریقهٔ خود را مستور میداشته و در خفا همت بر تربیت مریدان میگماشته و این اشعار از نتایج طبع اوست:بخش ۹۳ - ضیای کاشانی: زبدهٔ فضلا و قدوهٔ علما و خلف الصدق مولانا نور است. که از مشاهیر علما بوده. باری نام شریف آن جناب ضیاءالدین محمد است. بعضی گفتهاند اصل ایشان آذری و در کاشان توطن داشتهاند. به هر حال از همگنان خود طاق بوده و به کمالات یگانهٔ آفاق. با نهایت فضل صاحب ذوق و به صحبت اهل ذوقش شوق. کاملان را مرید و طالبان را مراد. وفاتش در سنهٔ ۱۰۲۴ در کاشان. از اوست:
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
به صفات حمیده متصف بوده. مدتی سرداری نموده شجاعت داشته. آخر ترک منصب گفته، تصوف پذیرفته. سالها سر و پا برهنه سیاحت میکرد تا فوت شد. تیمّناً یک رباعی از او نوشته شد:
هوش مصنوعی: او به صفات نیکو شناخته میشد و مدتی فرماندهی کرد و شجاعت از خود نشان داد. در نهایت، از مقام خود کنارهگیری کرد و به تصوف رو آورد. سالها با پای برهنه در سفر و سیاحت بود تا اینکه وفات یافت. به یادگار، یک رباعی از او به یادگار مانده است.
غمگین دلِ خود به دهر شاد از که کنیم
چون دلبر خود خودیم یاد از که کنیم
هوش مصنوعی: دلزده و غمگین خود را در دنیای پر از شادی، به یاد کسی دیگر شاد کنیم؟ وقتی که همواره یاد معشوق خود را در دل داریم، کسی دیگر برای یادآوری وجود ندارد.
مردم ز فلک داد ز بیداد کنند
ما خود فلک خودیم داد از که کنیم
هوش مصنوعی: مردم از ظلم و ستم آسمانی شکایت میکنند، اما ما خود قدرت آسمان را داریم و نمیدانیم از که باید دادخواهی کنیم.