هوش مصنوعی: فقیری که آگاهی داشت و به گفت‌وگو با عارفان و سالکان خدا علاقه‌مند بود، در مناطق مختلف سفر کرد. سرانجام در هند فوت کرد. او این رباعی را نوشت:

هوش مصنوعی: ما کسانی هستیم که زمزمهٔ غمگینی که می‌زنیم، باعث خوشحالی‌مان می‌شود و اسیر عشق بودن برای ما مانند آزادی است.

هوش مصنوعی: هر نگاهی که به ما آسیب می‌زند، در واقع تسکینی برای دل ماست و هر حرکتی که ما را به سمت خود می‌کشاند، راهنمای ما در این مسیر است.