هوش مصنوعی: در زمان شاه عباس صفوی، هنرمندی به نام معاصر زندگی می‌کرد که از خوشنویسان مشهور بود. او زندگی خود را به دور از جمع و در انزوا سپری می‌کرد و جز با افرادی که در حال معنوی بودند، با کسی صحبت نمی‌کرد، مگر در مواقع ضروری یا از روی ناخوشایندی. او مردی موحد و سالک بود که به دنبال کمالات و منازل معنوی بود. تقی اوحدی نوشته است که او با نام "حالی" شناخته می‌شد. تعدادی از اشعار و رباعی‌های او نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: گدایان عشق از دوستی که دارند، چیزهایی دیده‌اند که هیچ چیزی از دنیا برایشان ارزش ندارد و از نگاه آنها، تمام دنیا برابر با درک عشق‌شان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که ذات واحد به شکل کثرت ظاهر شود، این ظهور در پس پرده‌های مختلف و مراحل پنهان قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ما در هر دوره‌ای از زندگی‌امان، به نوعی تکرار خودمان هستیم و با تکرار تجربیات و رفتارهای خود، از خود واقعی‌مان فاصله می‌گیریم.