رضاقلی خان هدایتبخش ۳۰ - امیر مازندرانی
از مجاذیب عاشقان و از قدمای صادق. اعراب وی را شیخ العجم نامند. دیوانش همه رباعی و رباعیاتش به لفظ پهلوی است. مزارش در دارالمرز مشهور و این رباعی از آن مغفور است:
رباعی
کُنْتُ کَنْزَنه کره ره من بوشائمه
خمیر کرده آب چهل صباحمه
واجُب الوجود عَلَّمَ الاسمائمه
ارزان مفروش دُرّ گرانبهائمه
بخش ۲۹ - ابوذر بوزجانی: از اعاظم مشایخ متقدمین و از اماجد محققین بوده. از آن جناب است:بخش ۳۱ - ابوعبداللّه شیرازی: از اعاظم مشایخ بوده. از غایت شهرت محتاج به شرح نیست و جمعی از کبار به خدمتش ارادت داشته. نام او عبداللّه محمد بن خفیف است و به شیخ کبیر معروف است. صد و بیست و چهار سال عمر داشت و در سنهٔ ۳۹۱ رایت سفر آخرت برافراشت. این بیت را به آن جناب نسبت است:
اطلاعات
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.