هوش مصنوعی: حسین نامش است و از افراد برجسته زمان خود به شمار می‌رود. او در نزد علمای دین و عرفا برای دستیابی به کمالات خارجی و باطنی تلاش کرده است. سال‌ها در زمینه تصفیه و پاکسازی نفس خود کوشیده و در نهایت، پس از جدایی از این دنیا، یادگاری از خود به جای گذاشته که این اشعار رباعی اوست.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به خداوند تنها با دانش کتاب و استدلال به دست آمده از آن دست یافت، زیرا این روش به تنهایی شما را به حقیقت و درستی نخواهد رساند.

هوش مصنوعی: در مسیر شناخت و علم، استدلال‌های حکیم مانند راه‌هایی است که در مرتع برای چرانیدن چهارپایان وجود دارد.

هوش مصنوعی: کارهای ناپسند ما مانند داستانی شگفت‌انگیز است که تمام روز را به فکر آن می‌گذرانیم و شب‌ها هیچ‌گاه از یادمان نمی‌رود.

هوش مصنوعی: تهمت‌زدن به کسی که قدرت کافی ندارد، باعث می‌شود که نتوان به حقیقت یا حقایق اشاره کرد و این نشان‌دهنده‌ی بی‌ادبی است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند تو نیست که به بدی شهرت نداشته باشد، جالب اینجا است که مردم تو را به خوبی می‌شناسند.

هوش مصنوعی: به مدت زمانی خاص به نحوی رفتار کن که خودت می‌دانی نادرست است و به مدت دیگری به شکلی باش که دیگران از تو انتظار دارند.

هوش مصنوعی: در کنار دل من، ناله‌های زیادی به گوش می‌رسد و جانم از تب و التهاب رنج می‌برد. لب‌هایم نیز از این حالت به شدت داغ و بی‌تاب‌اند.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک است و در همین حال، او به من نظر می‌کند. دامن و اطرافم پر از گل‌های لاله است.

هوش مصنوعی: ما به خاطر قناعت و بسندگی، حریص و نیازمند نمی‌شویم و در دل مردم نیز بار گران منّت را نمی‌گذاریم.

هوش مصنوعی: ما پا بر روی تاج پادشاهی کسی نمی‌گذاریم، اما در جایی که به هدف و تلاش خود می‌رسیم، با قدرت و عزم راسخ عمل می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دل در درون سینه مانند شعله‌ای سوزان است و وجود انسان پر از غم، رنج و دردهایی است که هدفی دارند.

هوش مصنوعی: در نهایت، ما در وضعیتی هستیم که مرگ از یک سو و زندگی از سوی دیگر ما را تحت فشار قرار داده‌اند.