هوش مصنوعی: سعداللّه، که به شاه گلشن شناخته می‌شود، رابطه‌ای نزدیک با مولانا شیخ عبدالاحد، نوهٔ شیخ احمد سرهندی، داشته و در مسیر ارادت به ایشان تربیت یاشده است. گزارش شده که با وجود نفوذ و تأثیری که در مشیخه داشته، هیچ‌گاه به مقام مشیخگی نرسیده و در نهایت زندگی خود را به طور مجرد و عاری از تعلقات مادی سپری کرده است. وی با یک جامهٔ زبر و خشن به مدت دوازده سال زندگی کرده و هنگامی که به نزدیک غروب از دهلی خارج شده، مدتی ناپدید بود. وقتی بازگشت و دلیل غیبت خود را توضیح داد، گفت که شنیده بود غروب‌ها در احمدآبادِ گجرات حال خوشی وجود دارد و برای دیدن آنجا رفته بود. او به عنوان یکی از متأخرین مجردان و موحدان شناخته می‌شود و در سن ۱۱۴۱ فوت کرده است. سعداللّه اشعار زیادی دارد و در شاعری به سبک اهل هندوستان می‌پردازد. یکی از اشعار او در بین شاعران مشهور است.

هوش مصنوعی: از تاریکی جسم خود بیرون بیا و اجازه بده که نور روح تو نمایان شود. ای دل، مانند من از جان بگذر تا حقیقتی از جانان روشن گردد.