هوش مصنوعی: شیخ رکن الدین علاء الدوله احمد بن محمد بیابانکی، در جوانی تحت تأثیر حالات روحانی قرار گرفت و از زندگی عادی خود کناره‌گیری کرد تا به عبادت و ریاضت بپردازد. او به شیخ محمد دهستانی ارادت ورزید و در محفل شیخ عبدالرحمن اسفرائینی شرکت کرد. در طول شانزده سال، صد و چهل بار به تجمعات روحانی رفت و همچنین در زمان‌های دیگر نیز صد و سی بار به این محافل پیوست. طبق نوشته‌های صاحب مجالس المؤمنین، او در طول ۷۷ سال عمر خود، دویست و هفتاد بار به مجاهده پرداخته است. او با شیخ کمال الدین عبدالرزاق کاشانی در مسأله توحید وجودی و شهودی بحث کرد و نوشتارهای ایشان در کتاب نفحات ثبت شده است. در سال ۷۳۶ هجری قمری به دیار باقی شتافت. این رباعیات نیز از ایشان است:

هوش مصنوعی: ما این شادی و شور و نشاط را به صورت حقیقی و عمیق تجربه می‌کنیم و این حالتی که داریم، تنها یک بازی و تظاهر نیست.

هوش مصنوعی: به افراد نادان بگو که این گفتگوهای طولانی بی‌فایده است و لازم نیست.

هوش مصنوعی: گفتم که از اندوه و غم‌ها چیزی بنویسم و از درد جدایی نتیجه‌ای داشته باشم.

هوش مصنوعی: کجاست آن دل که با او حال دلم را بیان کنم؟ کجاست آن دستی که بتواند درد دلم را بنویسد؟

هوش مصنوعی: این من که هستم، واقعاً من نیستم. اگر کسی هست که من نامیده می‌شود، آن تویی. و اگر در کنار من لباسی وجود دارد، آن هم از آن توست.

هوش مصنوعی: در مسیر غم تو، نه جسمی برای من باقی مانده و نه روحی، زیرا تمام وجودم، جان و تنم، تو هستی.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که خانه‌های زیادی را بر اساس فرمانبری بسازی، این کار به اندازه‌ای نیست که بتوانی دل کسی را شاد کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو به لطف و کرامت خود یک بنده را آزاد کنی، این کار برترین کار است، زیرا ارزش آن از آزادی هزاران بنده دیگر بیشتر است.