هوش مصنوعی: آقا نجفعلی برادر کوچکتر است و در جوانی به افسانه‌خوانی معروف بوده است. او در دربار فرمانفرمای فارس مشغول خدمت است و می‌خواهد به درجات بالایی دست یابد. به گفتگو با اهل علم و کمال علاقه‌مند است و بیشتر وقت خود را با آن‌ها می‌گذراند. او فردی عاشق و جوانی با اندیشه‌های خوب است. مدتی است که با شخصی فقیر و دوست‌داشتنی هم‌نشین شده و گاهی به سرودن شعر می‌پردازد. او به ویژه غزل‌سرایی را دوست دارد و این ابیات از اشعار اوست:

هوش مصنوعی: ناکامی و شکست در زندگی از آرزوهای دنیایی ما آغاز شد و هر چیزی که به ما لذت می‌بخشد، به خاطر عشق به معشوقان، ما را به بدنامی کشانده است.

هوش مصنوعی: در طول زندگی‌ام که به زهد و پرهیزکاری گذشت، هیچ دستاوردی از عشق به نیکان و خوبان بدست نیاوردم و اکنون باید وقت و انرژی‌ام را صرف روزگار بد و تلخ نمایم.

هوش مصنوعی: تو زیبایی‌ات را از مکان‌های مقدس مانند دیر و کعبه نشان دادی و به خاطر عشق تو، صدای فریاد و ناله از دل مردم خاص و عام بلند شد.

هوش مصنوعی: هنگامی که به سمت زلف و خال تو توجه کردم، به درک عمیق‌تری از بسیاری از نکات مرتبط با تنوع و یکپارچگی رسیدم.

هوش مصنوعی: ساقی روزی به من لطف کرد و پیمانه‌ای به من داد. وای بر من که تا روز قیامت تحت تأثیر آن پیمانه خواهم بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه احساسی به وصل یا جدایی دارم و نمی‌دانم از محبوبم چه می‌خواهم، اما می‌دانم که محبوبم راضی است و من در درون دچار درد و ناله هستم.