هوش مصنوعی: مولانا حسن بن محمد از منطقه‌ای خاص به دنیا آمده و در آنجا به خاطر ویژگی‌های نیکش شناخته شده است. او در جوانی به مطالعه علوم عربی و ادبی پرداخته و از بزرگان و علمای زمان خود علم آموخته است. همچنین مراحل سلوک معنوی را پشت سر گذاشته و با مشایخ و شخصیت‌های بزرگ آن زمان در ارتباط بوده است. صحبت او به‌طور کامل شنیده نشده، اما برخی از اشعارش به گوش‌ها رسیده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که می‌خواهد از غم‌های این دنیا و دنیای دیگر رهایی یابد، بیاید و یک جام از میخانهٔ ما بنوشد.

هوش مصنوعی: داستان غم‌های من دل مردم را به درد آورده است، اما کسی که به این ماجرا گوش نداد، خوشحال است.

هوش مصنوعی: از چشمانم پیام تیر عشق می‌رسد و هر لحظه بر دل من می‌نشیند. دل او نمی‌داند که چشمانش چه رازی را با دل من در میان گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: من تا حالا چهل سال از زندگی‌ام را با احتیاط و پرهیز گذرانده‌ام، حالا حتی اگر برای مدت یک اربعین (چهل روز) هم بی‌پروا و بی‌احتیاط شوم، اتفاقی نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: به خاطر خجالت و شرمندگی، سرمان را به درون گریبان خود کرده‌ایم. حالا دوستی زاهد به خاطر این که خود را از اهل بهشت می‌داند، مغرور شده است.

هوش مصنوعی: زیبایی تو و من نتیجه‌ی زیبایی حقیقی است. اگر از منظر ممکنات نگاه کنیم، ما هر دو کاملاً زشت به نظر می‌رسیم.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای بلندپرواز هستم که از لانه‌ام به شوق نشستن در گوشه‌ای از بام تو پرواز کردم، اما به آنجا نرسیدم.

هوش مصنوعی: اگر محبت و دوستی وجود نداشته باشد، تنها حاصلی که می‌شنویم، تلخی دشمنی و جدایی است. اما اگر محبت خداوند در دل‌ها جوانه بزند، می‌توانیم از آن بهره‌مند شویم و نگذاریم که رابطه‌ها خراب و بی‌ثمر شود.