هوش مصنوعی: چشمانم به زیبایی کسی برخورد که زیبایی‌اش از آفتاب هم بیشتر است.

هوش مصنوعی: ادعای بندگی و اطاعت از غیر را نکن، زیرا تو خود به وسوسه‌ی نفسانی‌ات آزاد شده‌ای.

هوش مصنوعی: به دیگران نزدیک نشو و مزاحم ما نشوید، زیرا که ما نه به چیزهایی که تو می‌گویی ارزش قائل هستیم و نه به آنچه تو به ما ارائه می‌دهی، توجهی داریم.

هوش مصنوعی: دل آشفته را نمی‌توان هر لحظه به کسی سپرد، مانند اینکه نمی‌توان می را در ظرفی (ساغر) قرار داد.

هوش مصنوعی: این شعر به این مفهوم اشاره دارد که تمام دستاوردها و آرزوهای انسان ممکن است به سرعت از بین بروند و دیگر قابل برگشت نباشند. در واقع، شاعر احساس می‌کند که دیگر نه چیزی برای پس‌انداز دارد و نه امیدی به آینده و رسیدن به آنچه که از دست رفته است.

هوش مصنوعی: فریاد خود را رها کن، زیرا در اینجا هیچ‌کس نمی‌تواند به کسی کمک کند.