رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا دستی است بالا دست گردون</p></div>
<div class="m2"><p>که نتوان ز آستینش کرد بیرون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>منم بر درگهش چون حلقه بر در</p></div>
<div class="m2"><p>نه دست اندرون نه پای بیرون</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هژبرانند اینجٰا خفته در خاک</p></div>
<div class="m2"><p>دلیرانند اینجٰا غرقه در خون</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تن بی‌جان چگونه زنده ماند</p></div>
<div class="m2"><p>رضی بی‌ او بگو چون زنده‌ای چون</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۷۴

مرا دستی است بالا دست گردون
که نتوان ز آستینش کرد بیرون
منم بر درگهش چون حلقه بر در
نه دست اندرون نه پای بیرون
هژبرانند اینجٰا خفته در خاک
دلیرانند اینجٰا غرقه در خون
تن بی جان چگونه زنده ماند
رضی بی  او بگو چون زنده ای چون

غزل شمارهٔ ۷۲

غزل شمارهٔ ۷۳

مرا دستی است بالا دست گردون

که نتوان ز آستینش کرد بیرون

منم بر درگهش چون حلقه بر در

نه دست اندرون نه پای بیرون

هژبرانند اینجٰا خفته در خاک

دلیرانند اینجٰا غرقه در خون

تن بی‌جان چگونه زنده ماند

رضی بی‌ او بگو چون زنده‌ای چون

غزل شمارهٔ ۷۳

اطلاعات

حاشیه ها