رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مه نامهربانم بی‌گنه دامن کشید از من</p></div>
<div class="m2"><p>چه بد کردم، چه بد رفتم، چه بد گفتم چه دید از من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سخن میرفت از بیگانگان، از خویشتن رفتم</p></div>
<div class="m2"><p>باین ترتیب درس آشنائی را شنید از من</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بخود بیگانه‌تر امروز دیدم آن ستمگر را</p></div>
<div class="m2"><p>مگر در بیخودیها آشنا حرفی شنید از من</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>رضی راه فنا را آنچنان در پیش بگرفتم</p></div>
<div class="m2"><p>که واپس ماند بسیاری جنید و بایزید از من</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۷۳

مه نامهربانم بی گنه دامن کشید از من
چه بد کردم چه بد رفتم چه بد گفتم چه دید از من
سخن میرفت از بیگانگان از خویشتن رفتم
باین ترتیب درس آشنایی را شنید از من
بخود بیگانه تر امروز دیدم آن ستمگر را
مگر در بیخودیها آشنا حرفی شنید از من
رضی راه فنا را آنچنان در پیش بگرفتم
که واپس ماند بسیاری جنید و بایزید از من

غزل شمارهٔ ۷۱

غزل شمارهٔ ۷۲

مه نامهربانم بی‌گنه دامن کشید از من

چه بد کردم، چه بد رفتم، چه بد گفتم چه دید از من

سخن میرفت از بیگانگان، از خویشتن رفتم

باین ترتیب درس آشنائی را شنید از من

بخود بیگانه‌تر امروز دیدم آن ستمگر را

مگر در بیخودیها آشنا حرفی شنید از من

رضی راه فنا را آنچنان در پیش بگرفتم

که واپس ماند بسیاری جنید و بایزید از من

غزل شمارهٔ ۷۲

اطلاعات