رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو از جور رقیبان از در او بار می‌بستم</p></div>
<div class="m2"><p>ره آمد شدن از گریه بر اغیار می‌بستم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوش آن خاری که چون سنگش بسر میزد من از حسرت</p></div>
<div class="m2"><p>چو گل میچیدم و بر گوشهٔ دستار می‌بستم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گشادم از در پیر مغان شد کاشکی ز اول</p></div>
<div class="m2"><p>ز کف تسبیح می‌افکندم و زنار می‌بستم</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>در آمد میشدم صد بار افزون از در یاری</p></div>
<div class="m2"><p>دل خود گر رضی بر صورت دیوار می‌بستم</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۵۳

چو از جور رقیبان از در او بار می بستم
ره آمد شدن از گریه بر اغیار می بستم
خوش آن خاری که چون سنگش بسر میزد من از حسرت
چو گل میچیدم و بر گوشه دستار می بستم
گشادم از در پیر مغان شد کاشکی ز اول
ز کف تسبیح می افکندم و زنار می بستم
در آمد میشدم صد بار افزون از در یاری
دل خود گر رضی بر صورت دیوار می بستم

غزل شمارهٔ ۵۱

غزل شمارهٔ ۵۲

چو از جور رقیبان از در او بار می‌بستم

ره آمد شدن از گریه بر اغیار می‌بستم

خوش آن خاری که چون سنگش بسر میزد من از حسرت

چو گل میچیدم و بر گوشهٔ دستار می‌بستم

گشادم از در پیر مغان شد کاشکی ز اول

ز کف تسبیح می‌افکندم و زنار می‌بستم

در آمد میشدم صد بار افزون از در یاری

دل خود گر رضی بر صورت دیوار می‌بستم

غزل شمارهٔ ۵۲

اطلاعات