هوش مصنوعی: چه شوری در دل‌ها به پا شده از لبخند شیرین و زیبای او! افسوس که شخصیت خضر، که نماد زندگی و جاودانگی است، در برابر آب حیات او شرمنده خواهد شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که هیچ زیبایی یا عطری از محبوبش وجود ندارد. او می‌گوید که به خاطر غیرت و عشقش، گل به هر سمت و سو پراکنده شده و از هر گوشه‌ای به وضعیت آن اشاره می‌کند. در واقع، شاعر احساساتی عمیق و عاشقانه را با تصاویری از گلی که در اثر عشق و حسادت به هم ریخته کرد، به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: مانند بلبل که در باغ به گل‌های معطر زندگی می‌کند، من هم دل پراشفتگی دارم و این دل شلوغ ناشی از زلف‌های آشفته و پریشان اوست.

هوش مصنوعی: اگر موسی با دست خود شعله‌ای را خاموش کند، همیشه در پیچ و تاب آن زلف معشوق من احساس شعله‌ور بودن می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خودت مغرور نباش و از بلندی قصر خود به تماشا نپرداز، زیرا که حاکم بزرگ هم روزی نابود شد و قصر و کاخ او به باد رفت.

هوش مصنوعی: من از رنگ سرخی که در چهره‌ام دارم خوشحالم، اما نگرانم که این لاغری و ضعف بدنم باعث شود که او از کرده‌اش پشیمان شود.