رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر نقاب از رخ آن صنم گیرد</p></div>
<div class="m2"><p>ماه و خورشید را عدم گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور به بتخانه پرتو اندازد</p></div>
<div class="m2"><p>بتکده رونق حرم گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گر دو دست از دو دیده بر گیرم</p></div>
<div class="m2"><p>همه آفاق درد و غم گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>نیستم بوالهوس که فرمائی</p></div>
<div class="m2"><p>هرزه دو سگ شکار کم گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>سگ بیچاره گر فرشته شود</p></div>
<div class="m2"><p>نشود کاهوی حرم گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>دُودِ دل از قلم زبانه کشید</p></div>
<div class="m2"><p>چون بیٰاد رضی قلم گیرد</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۳۰

گر نقاب از رخ آن صنم گیرد
ماه و خورشید را عدم گیرد
ور به بتخانه پرتو اندازد
بتکده رونق حرم گیرد
گر دو دست از دو دیده بر گیرم
همه آفاق درد و غم گیرد
نیستم بوالهوس که فرمایی
هرزه دو سگ شکار کم گیرد
سگ بیچاره گر فرشته شود
نشود کاهوی حرم گیرد
دود دل از قلم زبانه کشید
چون بیٰاد رضی قلم گیرد

غزل شمارهٔ ۲۸

غزل شمارهٔ ۲۹

گر نقاب از رخ آن صنم گیرد

ماه و خورشید را عدم گیرد

ور به بتخانه پرتو اندازد

گر دو دست از دو دیده بر گیرم

نیستم بوالهوس که فرمائی

هرزه دو سگ شکار کم گیرد

دُودِ دل از قلم زبانه کشید

غزل شمارهٔ ۲۹

اطلاعات