رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد</p></div>
<div class="m2"><p>هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جز فتنه و آشوب ندانست دگر هیچ</p></div>
<div class="m2"><p>چشمت که ز مردم سخن آورد، ز من بُرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ار سوخت ز خود بلبل و افروخت ز خود گل</p></div>
<div class="m2"><p>بوی تو مگر باد صبا سوی چمن بُرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دست من و دامان تو قاصد که ز هجران</p></div>
<div class="m2"><p>دور از تو رضی سر به گریبان کفن برد</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۲۶

روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد
هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد
جز فتنه و آشوب ندانست دگر هیچ
چشمت که ز مردم سخن آورد ز من برد
ار سوخت ز خود بلبل و افروخت ز خود گل
بوی تو مگر باد صبا سوی چمن برد
دست من و دامان تو قاصد که ز هجران
دور از تو رضی سر به گریبان کفن برد

غزل شمارهٔ ۲۴

غزل شمارهٔ ۲۵

روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد

هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد

جز فتنه و آشوب ندانست دگر هیچ

چشمت که ز مردم سخن آورد، ز من بُرد

ار سوخت ز خود بلبل و افروخت ز خود گل

بوی تو مگر باد صبا سوی چمن بُرد

دست من و دامان تو قاصد که ز هجران

دور از تو رضی سر به گریبان کفن برد

غزل شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

حاشیه ها