هوش مصنوعی: تا کی باید برای آن معشوق بی‌رحم گریه کنم؟ او که من را به حال خود رها کرده و در میانهٔ اشک‌هایم مانند یک سرو ایستاده است.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام که به خاطر لحظه‌ای از نگاهش قربانی شوم، زیرا هر بار که کمانی از ابروانش بر سرم می‌گذارد، حالتی خاص به خود می‌گیرد که مانند تیر می‌زند.

هوش مصنوعی: غم او به قدری عمیق و منتشر است که حتی اگر غیرتم برای بیان آن به من اجازه ندهد و اگر حیرت باعث سکوت من شود، باز هم این راز از هر رشته موی من بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: خداوندا، مثل موسی نمی‌خواهم بگویم که خودت را به من نشان بده، بلکه می‌خواهم سکوت و آرامش را بر دل من قرار دهی و به من کمک کنی تا با محبت و محبت‌ورزی زندگی کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعری از فقدان صداقت و پاکی در دنیا سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ‌کس همچون قلبی که در میان گل‌ها و لاله‌ها قرار دارد، نه رنگ صداقت و پاکی دارد و نه عطری از عشق و وفاداری. این جمله نشان‌دهنده احساس ناامیدی از وضعیت روابط انسانی و زیبایی‌های درونی است.

هوش مصنوعی: اگر وفاداری دوستان تنها با خوشنودی خودشان باشد، من نگرانم که دل از دوستان ببرم و به سوی دشمنان بگرایم.