رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>غم عشق تو ای حور پریزاد</p></div>
<div class="m2"><p>ز غم‌های جهانم کرد آزاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چه غم از خاطرت رفتم و لیکن</p></div>
<div class="m2"><p>غمت ما را نخواهد رفت از یاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>به اهل درد، خوبان را سری نیست</p></div>
<div class="m2"><p>به هرزه عمر ضایع کرد فرهاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>شکیبم رفت و دین و دانشم شد</p></div>
<div class="m2"><p>ز دست این دل دیوانه فریاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>رضی گویا ز هجران مرده باشد</p></div>
<div class="m2"><p>که نامش از زبان خلق افتاد</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۲۲

غم عشق تو ای حور پریزاد
ز غم های جهانم کرد آزاد
چه غم از خاطرت رفتم و لیکن
غمت ما را نخواهد رفت از یاد
به اهل درد خوبان را سری نیست
به هرزه عمر ضایع کرد فرهاد
شکیبم رفت و دین و دانشم شد
ز دست این دل دیوانه فریاد
رضی گویا ز هجران مرده باشد
که نامش از زبان خلق افتاد

غزل شمارهٔ ۲۰

غزل شمارهٔ ۲۱

غم عشق تو ای حور پریزاد

ز غم‌های جهانم کرد آزاد

چه غم از خاطرت رفتم و لیکن

غمت ما را نخواهد رفت از یاد

به اهل درد، خوبان را سری نیست

به هرزه عمر ضایع کرد فرهاد

شکیبم رفت و دین و دانشم شد

ز دست این دل دیوانه فریاد

رضی گویا ز هجران مرده باشد

که نامش از زبان خلق افتاد

غزل شمارهٔ ۲۱

اطلاعات