هوش مصنوعی: زمانی که آن جوان از کنار ما رفت، روشنایی چشم ما هم به خاطر او از دست رفت.

هوش مصنوعی: من تصمیم گرفتم هر چیزی را که باعث دردسر یا ناراحتی‌ام می‌شود، ترک کنم و از آن دور شوم، اما همه آن چیزها از بین رفتند.

هوش مصنوعی: دل به امید رسیدن به دوست رفت، اما در نهایت بیچاره و در خدمت خواسته‌های دشمنان قرار گرفت.

هوش مصنوعی: از شوق و لذت شنیدن موسیقی در حال شادی و شور هستم، تا جایی که نامی که بر زبان می‌آورم، حالت خاصی به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در میان همه، تنها در اینجا مانده‌ای، هر تلاشی که کنی، فایده‌ای نخواهد داشت؛ چرا که کاروان (زندگی یا فرصت‌ها) از پیش رفته است.

هوش مصنوعی: ما هرگز نتوانستیم خود را در کنار خود ببینیم، تا این که داستان به کجا می‌رسد.

هوش مصنوعی: اندیشه نمی‌تواند به عمق و حقیقت آن برسد، مانند فردی که با نردبان به آسمان می‌رود، اما نمی‌تواند به انتهای آن دست یابد.

هوش مصنوعی: دیگر از پشیمانی من چه فایده‌ای دارد وقتی که مثل تیر از کمان رها شدم و به کسی بازنمی‌گردم؟

هوش مصنوعی: نمی‌توانیم سرنوشت خود را از پیش تعیین کنیم و نمی‌دانیم که در آینده به کجا خواهیم رفت.

هوش مصنوعی: اگر من را بکشید، چه ضرری برایتان دارد؟ این فقط یک گفتگوست و در نهایت، هیچ زیانی برای شما به همراه نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که او از بام به سوی مکان خلوت می‌رود، به نظر می‌رسد که ماه از آسمان رفته است.

هوش مصنوعی: خاک رضی به تدریج به آسمان صعود کرد و به آنجا رسید.