هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که عشق و شوق هرگز به من آرامش نداده است و هرگز به خاطر جذب و جذابیت محبوب، از حالتی که در آن هستم خارج نشده‌ام. در واقع، نتوانسته‌ام هیچ‌گونه آسایشی تجربه کنم.

هوش مصنوعی: در روزگار در آرامش و راحتی زندگی می‌کردیم، اما مشکلات و حوادث زمانه اجازه نداد که به دلخواه خود ادامه دهیم.

هوش مصنوعی: زیبایی و شادابی روزگار امروز باعث شده تا حسن تو مانند جوانه‌های بهاری درخشان و دل‌انگیز باشد.

هوش مصنوعی: آن تاب و پیچش موی زیبای او در هیچ قلبی آرامش پیدا نکرد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در بیان صحبت‌هایش از دامن خود چیزی را پنهان نکرد.

هوش مصنوعی: بنگر که زیبایی آن تاج، گوش دل را به گوشواره‌ای تبدیل نکرد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو چنان است که هیچ کس نتوانسته آن را درک کند و تا روز قیامت، بار سنگینی از تماشای آن بر دوش کسی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: چشمم که خواب مرگ را تجربه می‌کرد، تحت تأثیر زیبایی آن نرگس خماری قرار نگرفت و نتوانست به خواب عمیق برود.

هوش مصنوعی: جان من رفت و به خاطر غم، نفسی عمیق می‌کشم. این دل پر از آتش، تحمل نکرد.