رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در خاطر آنشوخ مگر ناله اثر داشت</p></div>
<div class="m2"><p>کامشب دلم از نالهٔ خود شوق دگر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوش بود سرائیدن بلبل به چمن لیک</p></div>
<div class="m2"><p>خود بر سر دیوار غم آهنگ دگر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هرگز نه من از کس، نه کس از من نشدی شاد</p></div>
<div class="m2"><p>در خلقت من چرخ، رضی تا چه نظر داشت</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۱۸

در خاطر آنشوخ مگر ناله اثر داشت
کامشب دلم از ناله خود شوق دگر داشت
خوش بود سراییدن بلبل به چمن لیک
خود بر سر دیوار غم آهنگ دگر داشت
هرگز نه من از کس نه کس از من نشدی شاد
در خلقت من چرخ رضی تا چه نظر داشت

غزل شمارهٔ ۱۶

غزل شمارهٔ ۱۷

در خاطر آنشوخ مگر ناله اثر داشت

کامشب دلم از نالهٔ خود شوق دگر داشت

خوش بود سرائیدن بلبل به چمن لیک

خود بر سر دیوار غم آهنگ دگر داشت

هرگز نه من از کس، نه کس از من نشدی شاد

در خلقت من چرخ، رضی تا چه نظر داشت

غزل شمارهٔ ۱۷

اطلاعات