رضی‌الدین آرتیمانی » مقطعات و غزلیات ناتمام » شمارهٔ  ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون بادگری سر نکند راه عدم را</p></div>
<div class="m2"><p>داد است بگوئید عرب را و عجم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگرفته همه اهل جهان را غم راحت</p></div>
<div class="m2"><p>یا رب که نگیرند ز ما راحت غم را</p></div></div>

شمارهٔ  ۳

چون بادگری سر نکند راه عدم را
داد است بگویید عرب را و عجم را
بگرفته همه اهل جهان را غم راحت
یا رب که نگیرند ز ما راحت غم را

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به ناامیدی و غم جهانی اشاره می‌کند. او از این می‌گوید که تمامی مردم دنیا تحت تاثیر غم و رنج قرار گرفته‌اند و دعا می‌کند که این غم و رنج از زندگی آنها دور شود و آرامش را به دست آورند. به‌طور کلی، شعر به احساسات مشترک بشر در مواجهه با درد و غم اشاره دارد.

شمارهٔ  ۱

شمارهٔ  ۲

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند بادگیر نتواند در مسیر نبودن حرکت کند، به او بگویید که هم عرب و هم عجم در این موضوع شریک‌اند.

چون بادگری سر نکند راه عدم را

داد است بگوئید عرب را و عجم را

هوش مصنوعی: غم به دنیای همه مردم چیره شده است، ای خدا! آیا ممکن است که از ما غم را بگیرند و به جای آن آرامش را به ما بدهند؟

بگرفته همه اهل جهان را غم راحت

یا رب که نگیرند ز ما راحت غم را

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده