رضی‌الدین آرتیمانی » مقطعات و غزلیات ناتمام » شمارهٔ  ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چه افسون با من دیوانه کردی</p></div>
<div class="m2"><p>که از هر آشنا بیگانه کردی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز بوی مشک نتوان کوچه‌ها گشت</p></div>
<div class="m2"><p>مگر زلف معنبر شانه کردی</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۰

چه افسون با من دیوانه کردی
که از هر آشنا بیگانه کردی
ز بوی مشک نتوان کوچه ها گشت
مگر زلف معنبر شانه کردی

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به تاثیر عمیق و جادویی معشوق بر خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که معشوق به گونه‌ای او را مجذوب کرده که نسبت به آشنایانش احساس بیگانگی می‌کند. همچنین، بوی خوش عطر معشوق آن‌قدر قوی است که نمی‌تواند در کوچه‌ها گشت و گذار کند، مگر اینکه به یاد زلف‌های همراه با عطر عشقش باشد.

شمارهٔ  ۱۸

شمارهٔ  ۱۹

هوش مصنوعی: تو با چه جادویی من را دیوانه کرده‌ای که به هر آشنا و آشنایی بی‌اعتماد شدم و آن‌ها را غریبه می‌بینم؟

چه افسون با من دیوانه کردی

که از هر آشنا بیگانه کردی

هوش مصنوعی: بوی خوش مشک تنها زمانی می‌تواند کوچه‌ها را پر کند که تو زلف زیبا و دلربایت را آرایش کنی.

ز بوی مشک نتوان کوچه‌ها گشت

مگر زلف معنبر شانه کردی

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها