رهی معیری » چند قطعه » قطعهٔ ۳۹ - موی سپید

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>موی سپید، آیت پیری است در جهان</p></div>
<div class="m2"><p>گوش تو از سپیدی مو شکوه‌ها شنید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لیکن سیاه‌روزی من بین که بر سرم</p></div>
<div class="m2"><p>مویی به جا نماند که پیری کند سپید</p></div></div>

دیوان کامل رهی معیری (سایه عمر، آزاده، ترانه ها) - تصویر ۶۵

قطعهٔ ۴۰ - نغمه فتح

موی سپید آیت پیری است در جهان
گوش تو از سپیدی مو شکوه ها شنید
لیکن سیاه روزی من بین که بر سرم
مویی به جا نماند که پیری کند سپید

هوش مصنوعی: این شعر به تناسب پیری و تغییر رنگ مو اشاره دارد. موی سپید نشانه‌ای از پیری است و شاعر به گوشه‌نشینی و شکایت از پیر شدن اشاره می‌کند. او احساس می‌کند که به زودی دیگر مویی بر سر نخواهد داشت تا رنگش سفید شود، که به‌نوعی نشان‌دهنده زوال و عبور از مراحل زندگی است.

قطعهٔ ۳۸ - پند روزگار

قطعهٔ ۳۹ - موی سپید

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/20131

هوش مصنوعی: موهای سفید نشانه‌ای از پیری در زندگی هستند و تو با گوش‌های خود از داستان‌ها و تجارب مربوط به این سن و سال آگاه شده‌ای.

موی سپید، آیت پیری است در جهان

گوش تو از سپیدی مو شکوه‌ها شنید

هوش مصنوعی: اما بگذار به بدبختی من توجه کنی که دیگر بر سرم هیچ مویی نمانده که پیری آن را سفید کند.

لیکن سیاه‌روزی من بین که بر سرم

مویی به جا نماند که پیری کند سپید

قطعهٔ ۳۹ - موی سپید

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

قطعهٔ ۳۹ - موی سپید به خوانش عندلیب