رهی معیریقطعهٔ ۲ - نابینا و ستمگر
فقیر کوری با گیتیآفرین میگفت
که ای ز وصف تو الکن زبان تحسینم
به نعمتی که مرا دادهای هزاران شکر
که من نه درخور لطف و عطای چندینم
خسی گرفت گریبان کور و با وی گفت
که تا جواب نگویی ز پای ننشینم
من ار سپاس جهانآفرین کنم نه شگفت
که تیزبین و قویپنجهتر ز شاهینم
ولی تو کوری و ناتندرست و حاجتمند
نه چون منی که خداوند جاه و تمکینم
چه نعمتی است ترا تا به شکر آن کوشی؟
به حیرت اندر از کار چون تو مسکینم
بگفت کور کزین به چه نعمتی خواهی؟
که روی چون تو فرومایهای نمیبینم
قطعهٔ ۱ - نیروی اشک: عزم وداع کرد جوانی به روستایقطعهٔ ۳ - دشمن و دوست: دیگران از صدمه اعدا همینالند و من
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: تبیان
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
قطعهٔ ۲ - نابینا و ستمگر به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1389/04/26 19:06
نگین شکروی
با درود وسپاس فراوان
در مصرع اول بیت اول "فقیر کوری" و در مصرع دوم همان بیت "تحسینم " و در مصرع دوم بیت ششم "چون تو مسکینم " صحیح است.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.