رهی معیری » چند قطعه » قطعهٔ ۱۷ - راز خوشدلی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حادثات فلکی، چون نه به دست من و تست</p></div>
<div class="m2"><p>رنجه از غم چه کنی، جان و تن خویشتنا؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مردم دانا، انده نخورد بهر دو کار:</p></div>
<div class="m2"><p>آنچه خواهد شدنا، و آنچه نخواهد شدنا</p></div></div>

قطعهٔ ۱۸ - سخن پرداز

حادثات فلکی چون نه به دست من و تست
رنجه از غم چه کنی جان و تن خویشتنا
مردم دانا انده نخورد بهر دو کار
آنچه خواهد شدنا و آنچه نخواهد شدنا

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع سرنوشت و تقدیر اشاره دارد. شاعر می‌گوید که حوادث آسمانی و فلکی در دستان ما نیستند و ما نمی‌توانیم بر آنها تأثیر بگذاریم. از این رو، نگران شدن و غم خوردن برای تغییر وضعیت بی‌فایده است. تنها دانایان هستند که درک می‌کنند نباید برای آنچه به وقوع خواهد پیوست و آنچه نخواهد پیوست، ناراحت شوند.

قطعهٔ ۱۶ - سایه اندوه

قطعهٔ ۱۷ - راز خوشدلی

هوش مصنوعی: وقایع و اتفاقات آسمانی که خارج از کنترل من و تو هستند، پس از چه ناراحتی و اندوهی باید رنج ببری، ای جان و تن خودت؟

حادثات فلکی، چون نه به دست من و تست

رنجه از غم چه کنی، جان و تن خویشتنا؟

هوش مصنوعی: افراد خردمند به خاطر دو موضوع غمگین نمی‌شوند: اینکه چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد و اینکه چه چیزی قرار نیست اتفاق بیفتد.

مردم دانا، انده نخورد بهر دو کار:

آنچه خواهد شدنا، و آنچه نخواهد شدنا

قطعهٔ ۱۷ - راز خوشدلی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده