رهی معیری » چند قطعه » قطعهٔ ۱۵ - مایه رفعت

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اگر ز هر خس و خاری فراکشی دامن</p></div>
<div class="m2"><p>بهار عیش ترا آفت خزان نرسد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شکوه گنبد نیلوفری از آن سبب است</p></div>
<div class="m2"><p>که دست خلق به دامان آسمان نرسد</p></div></div>

قطعهٔ ۱۶ - سایه اندوه

اگر ز هر خس و خاری فراکشی دامن
بهار عیش ترا آفت خزان نرسد
شکوه گنبد نیلوفری از آن سبب است
که دست خلق به دامان آسمان نرسد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر بیان می‌کند که اگر از هر چیز کوچک و بی‌ارزشی خود را دور نگه‌داریم، برای شادی و خوشبختی ما هیچ آفتی نخواهد بود. همچنین، زیبایی و شکوه آسمان به این دلیل است که انسان‌ها نمی‌توانند به آن برسند و آن را تصرف کنند. در کل، این اشعار بر حفظ ارزش‌ها و دست نیافتن به وسوسه‌های دنیوی تأکید دارد.

قطعهٔ ۱۴ - پاس ادب

قطعهٔ ۱۵ - مایه رفعت

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/19862

هوش مصنوعی: اگر از هر نوع مشکل و بی‌ارزشی دوری کنی، خوشبختی و لذت زندگی‌ات تحت تأثیر سختی‌ها و ناملایمات قرار نخواهد گرفت.

اگر ز هر خس و خاری فراکشی دامن

بهار عیش ترا آفت خزان نرسد

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت گنبد آبی رنگ به خاطر این است که مردم نمی‌توانند با دستان خود به آسمان برسند.

شکوه گنبد نیلوفری از آن سبب است

که دست خلق به دامان آسمان نرسد

قطعهٔ ۱۵ - مایه رفعت

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

قطعهٔ ۱۵ - مایه رفعت به خوانش عندلیب

حاشیه ها