هوش مصنوعی: عزیزم، مانند زلف‌های تو که در عین بی‌نظمی و در هم‌ریختگی زیبا هستند.

هوش مصنوعی: مانند نسیم صبحگاهی که در بی‌نظمی و بی‌مقامی می‌وزد، من نیز در حالتی بی‌سر و سامان قرار دارم.

هوش مصنوعی: من از خاک به وجود آمده‌ام و همچون غبار به این دنیا آمده‌ام. حالم از اشک و درد پر است و احساساتم را در این قالب می‌ریزم.

هوش مصنوعی: تو ماهی و نورانی، تو عشق هستی و جان من.

هوش مصنوعی: در حالتی نابسامان و آشفته.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را در آغوش بگیرم و در کنارم بنشانی تا شعله‌های حسرت و آتش وجودم را خاموش کنی و خودت هم آرام بگیری.

هوش مصنوعی: من از عشق تو دلم پر از آتش است و دل من به اندازه‌ای داغ است که تو نمی‌دانی، دردی که تو از آن خبر نداری.

هوش مصنوعی: دل در کنار من است، اما جانم بدون تو نمی‌تواند آرام بگیرد و نمی‌خواهم آن را به کسی دیگر بسپارم.

هوش مصنوعی: من از تو لذت و خوشی می‌خواهم، اما تو از من به هیچ وجه نمی‌توانی لذت ببری و نمی‌خواهی.

هوش مصنوعی: در حالتی که همه‌چیز به هم ریخته و نامرتب است، انسان احساس آشفتگی و سردرگمی می‌کند.