هوش مصنوعی: ای ساقی، امشب کجا هستی تا از خودم آزاد شوم؟

هوش مصنوعی: بدون تو از شدت غم و درد جدایی خیلی رنج کشیدم و حس می‌کنم مثل این است که به آتش افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که تو از کنارم عبور کردی و دامن زیبايت را به طرف من افکنده‌ای، باعث شدی که من از دل و جان خودم سیر شوم و از تو جدا شوم.

هوش مصنوعی: از غم تو مانند شمعی لرزان سوختم و به آتش افتادم.

هوش مصنوعی: من پر از اشک و آه هستم که از نگاهم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: شمع شادابی و روشنی من بودی، اما امشب چرا از چشمم پنهان مانده‌ای؟ تو رفتی و دل من از یاد تو داغی دارد که تو هرگز از آن باخبر نیستی.

هوش مصنوعی: در کوی تو مثل شمع و گل، در آرامش و راحتی سوختم و جانی نداشتم بی‌حضور تو.

هوش مصنوعی: ای شادی جمع و خوشحالی، تو هرگز از یادم نرفته‌ای. اگر چه از نظر دور شده‌ای، اما همچنان در دل من حضور داری.

هوش مصنوعی: هرچند که از نزدیکی و دیدار دور شده‌ای، اما احساس من همچنان به تو وابسته است و فراموشی‌ات برایم ممکن نیست.