هوش مصنوعی: نه کسی هست که با او درد دل کنم و از عشق تو داستانی بگویم، نه کسی که به من محبت کند یا راه حلی برای ناراحتی‌ام پيدا کند تا بتوانم از سوز دل خود گله کنم.

هوش مصنوعی: تو صدای منی، بدون صدای تو حالت رنج و بی‌صدایی دارم. تو برای من مشکل و دردسر هستی و من به تو مبتلا هستم.

هوش مصنوعی: شور و شوق زندگی و سرشت لطیف وجود توست که نور و روشنایی را به همراه دارد. تو همانی که همه چیز را درخشان می‌کنی و به زندگی معنا می‌بخشی.

هوش مصنوعی: من مانند یک غبار در کوی تو هستم.

هوش مصنوعی: تو سرود منی، تو موسیقی منی، تو همه وجود منی و تو ریشه و بنیاد منی.

هوش مصنوعی: بهشته واقعی و لذت‌های زندگی، در وجود تو نهفته است. عشق و محبت نیز در تو تجلی یافته است.

هوش مصنوعی: من در شوق و سرمستی، تحت تأثیر عطرت هستم.

هوش مصنوعی: من که در حال سقوط و نابودی هستم، مانند اشکی هستم که بر زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: عاشق هستم، ناامید و دچار جنون. روحی افسرده دارم و بدون عشق، بی‌ثمر و بی‌خانمانم.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که با درد آشنا هستم و زندگی‌ام پر از سختی و فقر است.

هوش مصنوعی: دل پرهیا و سرشار از خیال من هر شب داستانی دارد. ای مرغ شب، به سخنان من و قصه هایم گوش کن.

هوش مصنوعی: تا کی در دل شب‌ها بسوزم مثل ستاره‌ها؟ به خوشبختی آتشین خود افتخار می‌کنم که عمرش کوتاه است.