هوش مصنوعی: آیا ممکن است که نسیم بهاری به آن خوشه‌های گل بگوید از کجا آمده‌اند و چه کسی آنها را دوست دارد؟

هوش مصنوعی: دل من که دیوانه شده بیرون رفته، تو چه خبری از وضعیت من داری؟

هوش مصنوعی: امشب به خاطر دوری تو، حالتی آشفته و پریشان دارم، درست مانند موی تو که همواره بی‌نظم و پریشان است. ای گل، من در غم فقدان تو دچار سردرگمی شده‌ام.

هوش مصنوعی: روزی که جان و دل خود را فدای عشق تو کردم، از حقیقت و طبیعت تو بی‌خبر بودم ای گل.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، این درست نیست که با مهربانان، بی‌مهری و ناپسندی کنی.

هوش مصنوعی: یک شب به خاطر حسرت دیدن تو خوابم نبرد و شعله‌های عشق تو را در قلبم پنهان کردم.

هوش مصنوعی: هرچند که تو به من گفتی که مردم، اما من هیچ‌کس را از راز تو آگاه نکردم.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی با من سر زدن و بدرفتاری کنی؟ تا چه زمانی از من فاصله بگیری، ای گل تازه‌ای که دامن زیبایت را نشان می‌دهی؟

هوش مصنوعی: گفتی که راه وفاداری را نمی‌دانی، تو ای معشوق بی وفا، که عهد را شکستی، یا اینکه من در این میان چه کسی هستم؟

هوش مصنوعی: دوست عزیز، جایز نیست که با کسانی که با محبت رفتار می‌کنند، غیرمحبت و بی‌رحمی کنیم.