هوش مصنوعی: من نه از آسمان آسایش می‌طلبم و نه از خداوند ثروت می‌خواهم.

هوش مصنوعی: اگر از من بپرسی چه می‌خواهی، تنها می‌گویم که تو را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم که به خاطر بی‌خیالی خود مثل گلی بخندم، در حالی که درونم سرد و بی‌احساس است.

هوش مصنوعی: دل پر از عشق و محبت را مانند لاله‌ای می‌خواهم که با داغ و غم آشنا شده است.

هوش مصنوعی: من به تو نیاز دارم، تو را می‌خواهم و هیچ چیز دیگری برایم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: چنان به وجود من ای غم آمیخته‌ای که گویی جزو جدایی‌ناپذیر من هستی.

هوش مصنوعی: تو از دنیای خود به من نظر می‌کنی و من هم از دنیای خودم به تو توجه دارم.

هوش مصنوعی: من تو را خواستارم و به شدت به تو نیاز دارم.

هوش مصنوعی: با آرزوی چیزی غیرممکن، جام می را به لبخند خواهد آورد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم در این خانه‌ی غم و اندوه، لحظه‌ای شادمانی داشته باشم،

هوش مصنوعی: هرگز نخواهی یافت که نشانه‌ای از سرزمین من در چهره‌ام باشد.

هوش مصنوعی: من حتی خاکستر خود را نیز به آندوستی باد بهاری می‌سپارم.

هوش مصنوعی: من از دنیای خودم برای تو سخن می‌گویم، تو را می‌خواهم، تو را می‌خواهم، تو را می‌خواهم.