هوش مصنوعی: من از همان ابتدای خلقت، مجنون بودم و دیوانهٔ زیبایی تو، و در مسیر تو سرگردان بودم.

هوش مصنوعی: در حالتی شاد و سرمست، به عشق و لذت غرق شده بودم و مانند قصه‌ای جادویی به نظر می‌رسیدم.

هوش مصنوعی: من از دوری تو به شدت ناراحت و غمگینم؛ ساز من، یعنی چنگ و عود، بدون تو هیچ معنایی ندارد و وجود من به وجود تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: بی‌هیچ شرابی سراسیمه‌ام و از جام عشق تو می‌نوشم.

هوش مصنوعی: بهار آغوش تو ما را به شدت شاداب و سرمست می‌کند، مانند گل زیبایی که چهره‌ات به ما می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که به ما نگاه می‌کنی، غم‌هایمان را از دل می‌کنی، چون از شراب شیرین مزه‌دارتری.

هوش مصنوعی: می‌سوزم مانند گلی که به خاطر آرزوی عشق تو دلم را می‌سوزاند. من به خاطر این عشق رسوا و بی‌پناه هستم.

هوش مصنوعی: هرچند که در روزی مرا به خاک و خون کشیدی، اما حالا که مرا دیدی.

هوش مصنوعی: برگرد و در دوران سختی، مایه امیدی برای من باش.