هوش مصنوعی: نمی‌دانم تو با چه کسی هستی؟ که برای قلب و جانم دردسرساز شده‌ای.

هوش مصنوعی: ابروی کمان‌مانند او و مژگان تیره‌اش به زیبایی او افزوده است.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو چنان درخشان است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند با آن مقایسه شود، و تاریکی موهای تو به اندازه‌ای عمیق و سیاه است که شب را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: بهشت و بهار زیبا هستند، اما افسوس که هیچ کسی به من دل‌دار و یاری نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: تو همچون گل، سرو و سوسن زیبایی و تمام آرزوها و مشکلات من به خاطر توست.

هوش مصنوعی: پنداشته بودم که تو راهی برای درمان دل شکسته‌ام خواهی بود، اما نمی‌دانستم که خودت باعث آزار و رنج دل من هستی.

هوش مصنوعی: ای ماه من، وقتی که از دل‌تنگی‌های من باخبر هستی، به عاشق نگاهی بینداز. چرا که من جانم را به خاطر تو در کوی تو فدای محبتت کرده‌ام، پس بر خاک من قدم بگذار.

هوش مصنوعی: بهار من، حتی اگر مانند ماهی باشد که برای زیبایی‌های تو پادشاهی می‌کند، دل سیاه تو را، ای ماه، مانند خاک راه خود می‌دانم و از جانم برای محبت تو می‌خواهم هر چه که تو بخواهی.

هوش مصنوعی: دل خود را به زیبایی‌های تو سپردم، ای گل، و مست بوی خوش تو شده‌ام.