هوش مصنوعی: ای ناله‌ای که تاثیری بر جانم نداری، چه چیز از من می‌خواهی ای شعله‌ای که به تدریج محو می‌شوی؟

هوش مصنوعی: اگر این گرما نتیجه‌ای نداشته باشد، جز درد و رنج نخواهد بود؛ و اگر از این آتش نتیجه‌ای حاصل نشود، جز دود و آهی نخواهیم داشت.

هوش مصنوعی: من دلم را به موهای سیاه سپردم و در نهایت چیزی جز روزهای تاریک و ناامیدی نصیبم نشد.

هوش مصنوعی: اگر بپذیریم که شعلۀ عشق تو برسد، چرا از صدا و تأثیر آهم، هیچ حس نکرده و دامن ماهی را نگیرد؟

هوش مصنوعی: ای دل، چرا اینقدر غمگینی؟ ای چشم، تا کی باید اشک بریزی؟

هوش مصنوعی: دل من مانند گلی که از ناله‌های بی‌فایده‌ام بسوزد، می‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر لحظه که آهی از دل می‌کشم، درد و رنج من بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: ای تیر غم، تو به قلب کسی که در سفر عشق است، زدی اما در نهایت، جز محبت، هیچ گناهی در کار او نیست.