هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، وفا و وفاداری با تو نبود. سنگدلانی که در زندگی هستند، از وفا بر کنارند. حتی زمانی که در کنار تو بودم، شادی و خوشحالی نصیبم نشد و حالا که از کوی تو رفته‌ام، حتی یادم هم نکردی.

هوش مصنوعی: اگر نگاهی به من بیندازی، چه اتفاقی می‌افتد؟ کشتی عاشقانه‌ام که به خاک و خون افتاده، دیگر چه چیزی می‌خواهی؟

هوش مصنوعی: تو که با دیگران هستی و به فکر من نیستی، چگونه می‌توانی غم و درد من را درک کنی؟ دل مرا ناامید کرده‌ای و در آتش حسرت رها کرده‌ای، پس دیگر چه چیزی از تو می‌خواهم؟

هوش مصنوعی: من تنها گناهی که دارم محبت است و جز اشک‌هایی که نشان‌دهنده حالم هستند، چیز دیگری برای اثبات ندارم. یا تو با کسانی که اسیر عشقند وفا نکرده‌ای، یا اینکه نگاهی لطف‌آمیز به ما نداری.

هوش مصنوعی: کشتی من که اشتیاق و عشق را در دل دارد، بر زمین و خون سقوط کرده است. دیگر از تو چه می‌خواهم که با وجود فقدان تو، در شام غمی که ندیده‌ام، جلوه‌ای از سپیده‌دم شادی را تجربه نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: از این باغ چیزی جز یک گل ناامید برداشت نکرده‌ام، ای کسی که از دل غمگین و افسرده بی‌خبر هستی، نامهربان به کسانی که با مهربانی رفتار می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که با تو بودم مرا شاد نکردی و حالا که از تو دور شده‌ام، حتی به یادم نیستی. عشق من را به نابودی کشاندی و شاهد غم و درد من بودی. حالا، از تو دیگر چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟

هوش مصنوعی: ای گوهر همیشه درخشان، ای خاک ایران که از آسمان هم برتر و باارزش‌تری.

هوش مصنوعی: هنر واقعی از نور نام تو سرچشمه می‌گیرد و دنیا خوشحال است از طریق نوشیدنی که از تو می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این سرزمین همیشه و برای همیشه برقرار و پایدار بماند.

هوش مصنوعی: ای خاکی که بهشت تو را نازل کرده، بمان سرزنده و شاداب، چرا که در نظر ما تو زیبایی‌ات از بهشت هم بیشتر است.

هوش مصنوعی: ما با تمام وجود تو را می‌پرستیم و روح‌مان پر از عشق به تو شده است.

هوش مصنوعی: امیدوارم سرزمین و سرنوشت این کشور همیشه پایدار و ماندگار باشد.

هوش مصنوعی: نگران نباش، چرا که بهار امید فرا رسیده است و پس از شب‌های تار، صبح روشنی ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: با تدبیر و راهنمایی، سرپرست و فرمانده گروه‌های راستین، مثل ملک جم، به اصالت و غیرت قدیم در آمده است.

هوش مصنوعی: امیدوارم این دیار همیشه برقرار و پایدار بماند.