هوش مصنوعی: بیا تا با هم صبحی پر از شادی را تجربه کنیم، چرا که این صبح به سادگی و بدون خوشی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: بیایید، عزیزم، زیرا من جانم را به خاک سپردم. از کنار من بگذرو، زیرا بدون تو زندگی را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی، کجا می‌روی؟ این جدایی من را مانند لاله و گل، دردمند و خونین کرده است.

هوش مصنوعی: من از وزش باد صبا بیشتر سرگشته و گیج هستم.

هوش مصنوعی: در شب جدایی، اشک‌های دل مثل شبنم لرزانی بر روی گلبرگ‌ها می‌افتد و این اشک‌ها از چشمانم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: از نسیم صبحگاهی بیشتر سرگردان و گیج هستم.

هوش مصنوعی: بیا و نزد من بیای، که به خاطر تو جانم را فدای خاک کرده‌ام. از روی زمین بگذر، زیرا بدون تو زندگی‌ام به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: به خاطر گیسوان نامرتب تو که به خاطر نبودنت تمام شب را فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: صدای آه من به آسمان می‌رسد، خدا می‌داند و من هم از آن آگاه هستم.

هوش مصنوعی: با یک پیغام به یادم آور و با یک نگاه، مرا خوشحال کن.

هوش مصنوعی: فقط خداوند و خودم می‌دانیم که من از دنیای تو چه چیزی می‌خواهم.

هوش مصنوعی: هر شب منتظر هستم، در راه تو ستاره‌ها را به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر یک شب به سراغ من بیایی، گره‌های دل من را باز خواهی کرد.

هوش مصنوعی: بیا نزد من، ای محبوب، زیرا من برای تو جان داده‌ام. تو فقط از کنار من بگذر که بدون تو وجودم نیست.