هوش مصنوعی: از شعله‌های دل مثل شمعی که در حال سوختن است، پر از شادی هستم و از گرمای افسوس و درد، همچون تب که انسان را می‌سوزاند، رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: از لبان خندان تو دور هستم، ای صبح امید! از ناله و گریه‌ام به مانند پرنده شب مانده‌ام.