هوش مصنوعی: هرچند که وجود تو به اندازه یک گل در خانه ما نیست، اما بیا و مثل بوی گل امشب به خانه ما بیایی.

هوش مصنوعی: ای ستاره شادی، تو چگونه از ناله‌های صبحگاهی و گریه‌های شبانه ما خبر نداری؟

هوش مصنوعی: صدای رعد و برق که در کوه‌ها پیچیده می‌شود، نشان می‌دهد که دنیای ما پر از آواز عاشقانه ماست.

هوش مصنوعی: صدای دلنشین نی ناشی از وجود نفس آتشین نوازنده است و گرمی این ترانه از سوز و درد دل او برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: ما آنقدر در نظر مردم فراموش شده‌ایم که حتی سیل هم به یاد ما نمی‌افتد و به سراغ خانه‌مان نمی‌آید.

هوش مصنوعی: به چهره‌ی خندان دشمن اعتماد نکن، زیرا که همان خنده باعث شد خانه‌ی ما بسوزد.