هوش مصنوعی: چرا از این جمع شاداب فرار می‌کنی؟ چرا از دل بی‌قرار من دور می‌شوی؟

هوش مصنوعی: چرا ای زیبای محبوب، از اشکی که از چشمی پاک‌تر از صبحگاه می‌ریزد، فراری هستی؟

هوش مصنوعی: اگر در لایه‌های پیرهن تو چیزی پنهان کنیم، چه فایده‌ای دارد؟ در حالی که نسیم صبحی وجود دارد و تو از پیرهن فرار می‌کنی.

هوش مصنوعی: من دل پاک و مهربانی دارم که مانند آب چشمه نرم و لطیف است، نه این که آتش خشم و غضب باشم که تو از من فرار کنی.

هوش مصنوعی: آهوهای وحشی از صیاد فرار نمی‌کنند؛ چون او به این شکل رفتار می‌کند که تو نیز از خودت فراری هستی.