رفیق اصفهانیشمارهٔ ۶
روزگاری بود امیدم که یارم می‌کشد
وه که اکنون حسرت آن روزگارم می‌کشد
شمارهٔ ۵ - قطعهٔ دوبیتی: هم به صحرا سبزه سرزد هم به گلشن گل دمیدشمارهٔ ۷: جور کن کز بازوی پرزور و طبع پرغرور
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
روزگاری بود امیدم که یارم می‌کشد
وه که اکنون حسرت آن روزگارم می‌کشد
هوش مصنوعی: در گذشته زمانی بود که امیدوار بودم عشق من به من توجه کند، اما اکنون تنها حسرت آن روزهای خوش به دلم مانده است.