رفیق اصفهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در صفاهان که ساحت پاکش</p></div>
<div class="m2"><p>خوش‌ترین بقعهٔ جهان آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا چهل سال با نهایت فقر</p></div>
<div class="m2"><p>عرض خود را نگاهبان آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>با بد و نیک کرد آمد و رفت</p></div>
<div class="m2"><p>وین چنین رفت و آن چنان آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>که نه در دیده ای سبک گردید</p></div>
<div class="m2"><p>که نه بر خاطری گران آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>که نگفته به هیچ خانه شتافت</p></div>
<div class="m2"><p>که نخوانده به هیچ خوان آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>لیک از شیوه هیچ سود نکرد</p></div>
<div class="m2"><p>کش زیان بر سر زیان آمد</p></div></div>

دیوان رفیق اصفهانی به کوشش احمد کرمی - احمد کرمی - تصویر ۲۴۸

شمارهٔ ۶

در صفاهان که ساحت پاکش
خوش ترین بقعه جهان آمد
تا چهل سال با نهایت فقر
عرض خود را نگاهبان آمد
با بد و نیک کرد آمد و رفت
وین چنین رفت و آن چنان آمد
که نه در دیده ای سبک گردید
که نه بر خاطری گران آمد
که نگفته به هیچ خانه شتافت
که نخوانده به هیچ خوان آمد
لیک از شیوه هیچ سود نکرد
کش زیان بر سر زیان آمد

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

خوش‌ترین بقعهٔ جهان آمد

تا چهل سال با نهایت فقر

با بد و نیک کرد آمد و رفت

وین چنین رفت و آن چنان آمد

که نه در دیده ای سبک گردید

که نه بر خاطری گران آمد

که نگفته به هیچ خانه شتافت

که نخوانده به هیچ خوان آمد

لیک از شیوه هیچ سود نکرد

شمارهٔ ۵

اطلاعات