هوش مصنوعی: بیماری که برای دردش درمانی پیدا نمی‌شود، هر لحظه بیشتر از درد و رنج، چهره‌اش زرد و بی‌حال می‌شود.

هوش مصنوعی: در کشوری که عشق وجود دارد، دیگر خبری از خوردن و خوابیدن نیست. اگر هم خواب و خوراکی باشد، نوعشان متفاوت از همیشه است.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال غم و اندوه هستم و هر لحظه که می‌گذرد، مصیبت‌ها و دردهای جدیدی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر او جز سر آشتی چیزی ندارد، پس چرا در هر لحظه با من درگیر است؟

هوش مصنوعی: با شجاعت از زندگی دنیا عبور کن، زیرا این دنیا همچون زنی سالخورده است که هر روز به مردی دیگر وابسته است.

هوش مصنوعی: متوجه شدم که همه شعرهای تو را می‌بینم و می‌فهمم که هر کسی از این کتاب به نوعی بر دیگری برتری دارد.