رفیق اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>فصل گل شد، سیر باغ و بوستانم آرزوست</p></div>
<div class="m2"><p>سیر باغ و بوستان با دوستانم آرزوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>الفت پیر کهن بانو جوان خوش دولتی است</p></div>
<div class="m2"><p>پیرم و این دولت از بخت جوانم آرزوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تا کنم فارغ ز حرف این و آن شرب مدام</p></div>
<div class="m2"><p>خانه ی دربسته در کوی مغانم آرزوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>با می و میخانه، بی انصاف و کافر نعمتم</p></div>
<div class="m2"><p>گر بگویم کوثر و باغ جنانم آرزوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آرزوی رویش از دل کم نمی گردد مرا</p></div>
<div class="m2"><p>گر دمی صد بار می بینم همانم آرزوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چون ننالم زین تغابن من که با این نیم جان</p></div>
<div class="m2"><p>یک جهان جان بهر آن جان جهانم آرزوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>دل فسرد از وضع یاران صفاهانم رفیق</p></div>
<div class="m2"><p>چند روزی سیر آذربایجانم آرزوست</p></div></div>

دیوان رفیق اصفهانی به کوشش احمد کرمی - احمد کرمی - تصویر ۵۹

شمارهٔ ۶۶

فصل گل شد سیر باغ و بوستانم آرزوست
سیر باغ و بوستان با دوستانم آرزوست
الفت پیر کهن بانو جوان خوش دولتی است
پیرم و این دولت از بخت جوانم آرزوست
تا کنم فارغ ز حرف این و آن شرب مدام
خانه ی دربسته در کوی مغانم آرزوست
با می و میخانه بی انصاف و کافر نعمتم
گر بگویم کوثر و باغ جنانم آرزوست
آرزوی رویش از دل کم نمی گردد مرا
گر دمی صد بار می بینم همانم آرزوست
چون ننالم زین تغابن من که با این نیم جان
یک جهان جان بهر آن جان جهانم آرزوست
دل فسرد از وضع یاران صفاهانم رفیق
چند روزی سیر آذربایجانم آرزوست

شمارهٔ ۶۴

شمارهٔ ۶۵

فصل گل شد، سیر باغ و بوستانم آرزوست

سیر باغ و بوستان با دوستانم آرزوست

الفت پیر کهن بانو جوان خوش دولتی است

پیرم و این دولت از بخت جوانم آرزوست

تا کنم فارغ ز حرف این و آن شرب مدام

خانه ی دربسته در کوی مغانم آرزوست

با می و میخانه، بی انصاف و کافر نعمتم

گر بگویم کوثر و باغ جنانم آرزوست

آرزوی رویش از دل کم نمی گردد مرا

گر دمی صد بار می بینم همانم آرزوست

چون ننالم زین تغابن من که با این نیم جان

یک جهان جان بهر آن جان جهانم آرزوست

دل فسرد از وضع یاران صفاهانم رفیق

چند روزی سیر آذربایجانم آرزوست

شمارهٔ ۶۵

اطلاعات