هوش مصنوعی: اگر جانم برود و جسمم تبدیل به خاک در درگاه تو شود، جسمم فدای جسم توست و جانم فدای جان توست.

هوش مصنوعی: من تمام عمرم را در کاشت و پرورش تو سپری کردم، اما در این مدت حتی یک گل از باغ زیبایت نچیدم.

هوش مصنوعی: ای گل زیبا و دلنشین، تا چه زمانی می‌توانی از زیبایی و محبتت بهره‌مند شوی و در عوض، باغبانت بدون هیچ دستاوردی بماند؟

هوش مصنوعی: از آن‌جا که به آشنایی تو حسادت می‌کنم، می‌پرسم چگونه می‌توانم نامت را پیدا کنم و چگونه می‌توانم تو را ببینم.

هوش مصنوعی: برای من مهم نیست که تو به من بی‌مهری می‌کنی، چون غم من فقط به خاطر تو نیست؛ بلکه غم من زمانی بیشتر می‌شود که ببینم کسی غیر از تو به من عشق می‌ورزد.

هوش مصنوعی: چشم و مژگان تو با زیبایی و جذابیت خود، به دل و جان مردم نفوذ کرده و اثر گذاشته‌اند، گویی که تیرکی به سوی آن‌ها پرتاب شده است. ابروی تو هم مانند کمانی است که بر جذابیت تو می‌افزاید.

هوش مصنوعی: تحت تاثیر قدرت و نفوذ تو، سرها به زیر می‌روند و دل‌ها تسلیم می‌شوند. سنگینی قدم‌های تو بر زمین، و سبکی و لطافت دستت بر شانه‌ها، نشان از عظمت و بزرگی تو دارد.

هوش مصنوعی: در محله یار، صدای ناله‌ات را کمتر کن، رفیق، زیرا می‌ترسم لطافت روح او از این صداها آسیب ببیند.