هوش مصنوعی: غم و درد من به قدری عمیق است که تا وقتی زنده هستم، در وجودم حضور دارد و این غم و درد تو نیز در جان و جسمم جاری است.

هوش مصنوعی: تو آن لیلی شیرینی هستی که در هر جا صد نفر مجنون دارن عاشقانه تو را می‌پرستند و برای بدست آوردنت تلاش می‌کنند.

هوش مصنوعی: نه چهره‌ات مانند گل است و نه قامتت شبیه سرو؛ در باغ و چمن هیچ چیز به زیبایی تو نیست.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای داستان‌ها و روایت‌ها، داستان یعقوب و زلیخا را بررسی کنیم، باز هم می‌بینیم که یاد یوسف و زیبایی‌های او در لباسش و خاطراتش می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عزیز من، تو مانند یعقوب و زلیخا، بسیاری از مردان و زنان به تو عشق می‌ورزند.

هوش مصنوعی: در یک جمع دوستانه، نیازی به روشنایی شمع نیست؛ زیرا خود چهره‌ها و چشمان جمع، روشنی‌بخش و روشن‌کننده هستند.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌گوید که تا سخن آن غنچه لب جایی ندارد، بلکه ممکن است کسی گمان کند که چون دهنی دارد، می‌تواند حرفی بزند.

هوش مصنوعی: من با یارم نمی‌توانم صحبت کنم، اما اگر تو نبود، از یارم حرف‌های زیادی برای گفتن داشتم.