هوش مصنوعی: تا زمانی که جانم در این بدن ناتوان است، غم و درد تو همواره در وجودم احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: از لیلی فقط نامی مانده و از مجنون نشانه‌ای فقط وجود دارد؛ اما از تو نامی هست و از من هم نشانی.

هوش مصنوعی: تو هر بار من را امتحان کردی و با این حال هنوز درباره من بدگمان هستی.

هوش مصنوعی: در چشمان من، بدون تو، حتی گل هم مثل خار به نظر می‌رسد. به قدری که فکر می‌کنم نه گل است و نه باغی پر از گل.

هوش مصنوعی: چه غمی می‌تواند باشد از خشم و کینه‌ی زمانه، برای کسی که همچون تو، ماه مهربانی در دل دارد.

هوش مصنوعی: صبوری چگونه می‌تواند باشد برای کسی که بدون تو زندگی می‌کند؟ نه در تنش قدرتی است و نه در دلش توانایی‌ای.

هوش مصنوعی: دوست ما باعث خوشحالی ماست؛ اگر چیزی در زندگیمان خوب نیست، می‌توانیم به لطف او دلگرم باشیم.