هوش مصنوعی: لباس و زیبایی تو همچون ماه است که دلربا و جذاب است، اما قامت تو مانند سرو است که قد بلندی و زیبایی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در دل دوری و اندوه جدایی، چه مدت می‌توانم صبر کنم و تحمل داشته باشم؟ اما صبر و تحمل کجا هستند؟

هوش مصنوعی: پزشکان برای هر دردی درمانی پیدا می‌کنند، اما من می‌دانم که در دل من دردی وجود دارد که از دست طبیب هم کارساز نیست.

هوش مصنوعی: تا کی باید وصل او را برای دیگران تحمل کنم؟ ای پروردگار، من تنها آرزوی وصال خود را دارم و از دوری دیگران به زودی خسته خواهم شد.

هوش مصنوعی: همواره در دل حسرت رسیدن به معشوق بود و در نهایت هیچ چیز جز همین حسرت برای این دل باقی نماند. حسرتی که نصیب من شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو بدون من خوشبختی و شاد باشی، همانند سرو و گل می‌شوی، اما آنها نیز زمانی زیبا و خوشبو هستند که با بلبل و پرنده‌های خوش‌صدا همراه باشند.

هوش مصنوعی: دوست من به خاطر ظلمی که به من شده، هیچ صدایی از درد و غم من نمی‌شنود. من شب و روز به خاطر بدی‌های دیگران و بی‌مهری رقبا، ناله و گریه می‌کنم.