گنجور

شمارهٔ ۲۱

بود اگر با قد موزون آفتاب
چون تو بود ای تو به رخ چون آفتاب
ز آفتابی ماه من افزون بحسن
آنقدر کز ماه افزون آفتاب
کوه عشقت راست فرهاد آسمان
دشت شوقت راست مجنون آفتاب
در چمن سروی و در گلزار، گل
بر فلک ماهی، به گردون آفتاب
چون تو بود ای ماه از تو روی زرد
چون تو بود ای از تو دل خون آفتاب
داشت گر این طره ی شبرنگ، ماه
داشت گر این لعل میگون آفتاب
روی چون ماه تو در چشم رفیق
می نماید چون به جیحون آفتاب

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

بود اگر با قد موزون آفتاب
چون تو بود ای تو به رخ چون آفتاب
هوش مصنوعی: اگر آفتاب قد صاف و خوش‌فرمی داشت، شبیه تو می‌شد، ای کسی که چهره‌ات مثل آفتاب زیباست.
ز آفتابی ماه من افزون بحسن
آنقدر کز ماه افزون آفتاب
هوش مصنوعی: از آفتاب، ماه من زیباتر است به قدری که زیبایی‌اش از زیبایی آفتاب نیز بیشتر است.
کوه عشقت راست فرهاد آسمان
دشت شوقت راست مجنون آفتاب
هوش مصنوعی: عشق تو مانند کوهی است که فرهاد به دنبالش گشت و دشت شوق تو همچون مجنون درخشان و پر نور است.
در چمن سروی و در گلزار، گل
بر فلک ماهی، به گردون آفتاب
هوش مصنوعی: در باغ و چمن، درختی بلند مانند سرو و گلی زیبا در میان گل‌ها وجود دارد. همان‌طور که ماه در آسمان می‌درخشد، آفتاب هم در بالای سر می‌تابد و زیبایی‌ها را روشن می‌کند.
چون تو بود ای ماه از تو روی زرد
چون تو بود ای از تو دل خون آفتاب
هوش مصنوعی: ای ماه، چون تو در آسمان هستی، چهره‌ام زرد شده است و دلم به اندازه خون آفتاب غمگین و آزرده است.
داشت گر این طره ی شبرنگ، ماه
داشت گر این لعل میگون آفتاب
هوش مصنوعی: اگر این موهای سیاه زیبا را در نظر بگیریم، مانند ماه می‌تابند و اگر این سنگ‌های قیمتی با رنگ میگون را ببینیم، همانند نور آفتاب درخشان هستند.
روی چون ماه تو در چشم رفیق
می نماید چون به جیحون آفتاب
هوش مصنوعی: چهره‌ات همچون ماه در چشمان دوستت می‌درخشد، مانند تابش آفتاب بر روی جیحون.