هوش مصنوعی: در سرزمین خود، همه افراد با یکدیگر دوست و همراه هستند، اما من که غریب هستم، هیچ‌کس را ندیده‌ام که در وطنش احساس تنهایی کند.

هوش مصنوعی: در کوی محبوب، تنها من هستم که به خاطر احساس تنهایی‌ام غریب به نظر می‌رسم؛ حتی بلبل هم در باغ به سراغ کسی نرفته است و او هم غریب است.

هوش مصنوعی: یارم که مانند یوسف زیبا و دلنشین است از دیاری دور سفر کرده، و من مانند یعقوب، غمگین و تنها در خانه‌ام مانده‌ام.

هوش مصنوعی: شیرین با آشنایی خسرو، دلش را در خطر قرار داده و جانش را به دردسر می‌اندازد، مانند کوهی از بلا که بر دوش غریبه‌ای سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: من در هر جا غریب و بیگانه‌ام، اما در خلوت خودم، با نزدیکان و آشنایانم آشنا هستم و در جمع هم، مانند یک غریبه به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: اگر تیر تو از دل من بگذرد، غریب نیست، چرا که همیشه آزار روح در این بدن غریب باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: رفیق من، در گوش‌ها به گونه‌ای صحبت می‌کند که گویی به مفهوم تازه و ناآشنا اشاره دارد؛ مثل آنکه سخن از وفا باشد، اما شعر من به نوعی بیگانه و دور از فهم است.